Το άγχος την περίοδο
της κύησης όπως και όλα τα συναισθήματα της μέλλουσας μητέρας περνούν στο
αγέννητο μωρό και όταν αυτά είναι αρνητικά, τότε διαταράσσουν την σωματική και
ψυχική του υγεία.
Έρευνες που έχουν γίνει σε αυτόν τον τομέα, μας δείχνουν πως το άγχος που βιώνει η έγκυος, μπορεί μεταξύ άλλων, να επηρεάσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου και συγκεκριμένα:
- τον άξονα Υποθαλάμου, Υπόφυσης, Επινεφριδίων (Van den Bergh, et al., 2005). Η μεταβολή του άξονα ΥΥΕ δημιουργεί μεταγεννητική υπερευαισθησία στο άγχος (Matthews 2000; Mulder et al. 2002)
- το λιμπικό
σύστημα (Van den Bergh, et al.,
2005)
- τον προμετωπιαίο
λοβό (Van den Bergh, et al.,
2005)
- αλλάζει τη δομή των νευρώνων ειδικότερα στο εγκεφαλικό στέλεχος και στον ιππόκαμπο (Sapolsky, 2000).
- αλλάζει τον τρόπο που τα γλουκοκορτικοειδή ρυθμίζουν την νευρογέννεση στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο (Mandyam et al, 2008). Έκθεση του εμβρύου σε αυξημένες ποσότητες των γλυκοκορτικοειδών της μητέρας μπορεί να προκαλέσει αυξημένη ευαισθησία στους υποδοχείς των γλουκοκορτικοειδών και διακοπή του προγραμματισμού της ανάπτυξης των νευρώνων (Bertram and Hanson, 2002).
- αλλοιώνει τη δομή και λειτουργία του Ιππόκαμπου (Coe et al, 2003, Hayashi et al, 1998, Mandyam et al, 2008, Schmitz et al, 2002, Son et al, 2006).
- μπορεί να νεκρώσει τα νευρικά κύτταρα στον ιππόκαμπο λόγω χρόνιου άγχους. Το χρόνιο άγχος, οδηγεί σε χρόνια παραγωγή κορτιζόλης και αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε μακροχρόνιες επιπτώσεις στη βιολογική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων των εγκεφαλικών βλαβών (Sapolsky, 2000).
Επειδή η περίοδος που ο άνθρωπος βρίσκεται
στη μήτρα είναι πολύ σημαντική για την υγεία του (ψυχική και σωματική) καλό θα
ήταν η μέλλουσα μητέρα να ζει μια όσο το δυνατόν πιο ήρεμη ζωή. Για την μείωση
του άγχους υπάρχουν διάφορες τεχνικές
διαχείρισης, οι οποίες είναι σχεδιασμένες ειδικά για τις εγκύους. Αυτές οι τεχνικές
είναι εύκολες στην χρήση και διδάσκονται στις Συνεδρίες για μέλλουσες
μαμάδες.
Σχετικά άρθρα
Βιβλιογραφία
Bertram,
C. E. and Hanson, M. A. (2002) Prenatal programming of postnatal endocrine
responses by glucocorticoids, Reproduction, 124, 459–467.
Coe CL,
Kramer M, Czeh B, Gould E,Reeves AJ, KirschbaumC, et al. (2003). Prenatal
stress diminishes neurogenesis in the dentate gyrus of juvenile rhesus monkeys.
Biol Psychiatry;54:1025–34.
Hayashi
A, Nagaoka M, Yamada K, Ichitani Y, Miake Y, Okado N. (1998). Maternal stress
induces synaptic loss and developmental disabilities of offspring. Int J Dev Neurosci;16:209–16.
Mandyam
CD, Crawford EF, Eisch AJ, Rivier CL, Richardson HN: (2008). Stress experienced
in utero reduces sexual dichotomies in neurogenesis, microenvironment,
and cell death in the adult rat hippocampus. Dev Neurobiol.
Matthews,
S. G. (2000). Antenatal glucocorticoids and programming of the developing CNS. Pediatric Research, 47, 291–300.
Mulder,
E. J. H., Robles de Medina, P. G., Huizink, A. C., Van den Bergh, B. R. H.,
Buitelaar, J. K., & Visser, G. H. A. (2002). Prenatal maternal stress:
Effects on pregnancy and the (unborn) child. Early Human Development, 70, 3–14.
Sapolsky,
R. M. (2000) Glucocorticoids and hippocampal atrophy in neuropsychiatric
disorders, Archives of General Psychiatry, 57, 925–935.
Schmitz
C, Rhodes ME, Bludau M, Kaplan S, Ong P, Ueffing I, et al. (2002). Depression:
reduced number of granule cells in the hippocampus of female, but not male,
rats due to prenatal restraint stress. Mol
Psychiatry; 7:810–3.
Son GH,
Geum D, Chung S, Kim EJ, Jo JH, Kim CM, et al. (2006). Maternal stress produces
learning deficits associated with impairment of NMDA receptor-mediated synaptic
plasticity. J Neurosci ;26:3309–18.
Van den Bergh B., Mulder E., Mennes
M., Glover V. (2005). Antenatal maternal anxiety and stress and the
neurobehavioural development of the fetus and child: links and possible
mechanisms. A review. Neuroscience and
Biobehavioral Reviews, 29, 237-258
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου